Afscheid

Toen ik gisterenavond laat thuiskwam, was ik nog net op tijd om mijn Turkse overburen uit te zwaaien. Ze vertrokken met de volgepakte, opgeknapte Space Wagon richting Instanbul. Omdat de hele straat al sliep, toeterden ze niet. ’s Middags had ik het jongste meisje, Ozgur, al afscheid horen nemen van haar beste vriendin, mijn Marokkaanse buurmeisje Maryam. Ze zaten naast elkaar op een muurtje. Terwijl ik mijn fiets van het slot haalde, hoorde ik Maryam zeggen:
‘Als je doodgaat, dan zien we elkaar nooit meer terug.’